مورخ ۱۷ آذرماه ۱۴۰۲.
سرپرست برنامه: سید علی عبداللهی
کمک سرپرست:الیاس حیدریان
سایر همنوردان:
شهاب بیات ارسلان ضیایی رضا مهربانی فرزاد بازرگان مهدی علیپور عبدالرضا امیری علیرضا انصاری
نگار رمضانی نگین قربی ندا قربی
گزارش به قلم سید علی عبداللهی.
طبق اعلام قبلی برای اجرا برنامه در کانالهای اطلاع رسانی باشگاه قرار بر اجرای برنامه با تعداد ۱۳ تن از دوستان شد اما صبح روز اجرا یکی از بچه ها پیام داده بود بعلت کسالت نمیتونه همراه ما بیاد.
چون بجز یک ترک پیمایش زمستانه، ترک قابل استنادی وجود نداشت من خودم طراحی مسیر صعود و فرود رو از طریق نرم افزار و از جاده و پشت زنجیر بروی یال تا چکاد خاتون بارگاه انجام داده بودم. قسمتی از مسیر شیب زیادی داشت اما بهترین دسترسی رو میداد اما صبح ارسلان بمن پیشنهاد داد که اگر تونستیم‌با خودرو از محیط بانی رد بشیم میتونیم در جاده تا جایی پیش بریم و این زمانی که بدست میاریم تغییر در برنامه درنظر بگیریم و آب پخشان را از چکاد اشتر شروع کنیم و بعد از چکاد پلک دره و خاتون بارگاه به چکاد گیزنو برسیم.
پیشنهاد خوبی بود و کاملا عملی بود.
با تعداد ۳ خودرو شخصی در ساعت ۴ بامداد از میدان آرژانتین بسمت محیط بانی گرمابدر حرکت کردیم. بعد از هماهنگی با محیط بانی از زنجیر عبور کردیم اما در قسمتی از مسیر بعلت یخ زدگی جاده ماشینها موندند و نتونستیم بالاتر بریم. در تاریکی هوا منتظر طلوع خورشید موندیم شاید با گرمتر شدن هوا بتونیم بالا بریم. از طرفی فقط قسمتی از مسیر رو اومده بودیم و تا رسیدن به محل مورد نظر باز مسیر مونده بود. بعد از روشن شدن هوا تغییری در توانایی بالارفتن خودرو ها نداشتیم و بناچار بعد از آماده شدن تیم در ساعت ۶ صبح پیمایش را با سرقدمی آقای ضیایی و عقب داری آقای بیات شروع کردیم.
قسمتی از جاده که با خودرو طی نشده بود رو به آرامی در یخ و برف پیمایش کرده و در ساعت ۷ صبح برای صرف صبحانه در محلی که آفتابگیر بود توقفی نیم ساعته داشتیم.
بعد از صرف صبحانه و مراسم معارفه مجددا شروع به پیمایش کردیم و سوار بر یال منتهی به گردنه اَشتر شدیم. رخ شمالی آب پخشان دارای برف بود و در برخی قسمتها توسط الیاس و ارسلان و در نیمه دوم توسط آقای عبداللهی برفکوبی انجام شد. و به تصمیم سرپرست برنامه بجهت داشتن چالش در برخی قسمتها دست به سنگ شدیم و در نهایت به گردنه اَشتر رسیده و بر روی یال منتهی به چکاد اَشتر سوار شده و در ساعت ۱۱ بعد از ۳ استراحت ۵ دقیقه ای برای ریزه خواری و نوشیدن آب به چکاد اَشتر رسیدیم.
روی قله باد داشتیم‌که دما رو پایین میاورد. بعد از توقف ۲۰ دقیقه ای و گرفتن‌عکس یادگاری و خوردن تنقلات و آب بسمت ادامه مسیر پلک دره حرکت کردیم.
چون سرعت تیم‌کم‌بود و از طرفی آمادگی برخی همنوردان‌پایینتر از حد انتظار، با تصمیم آقای عبداللهی تیم به دو قسمت تیم‌حمله و تیم‌بازگشت تقسیم شدند. تعداد ۶ تن با سرپرستی آقای بیات
به سمت گردنه اشتر و از آنجا بسمت محل خوردو های پارک شده بازگشتند و تعداد ۶ تن با سرپرستی آقای عبداللهی بسمت چکاد پِلَک دره براه افتادیم. دو تیم قله و بازگشت توسط بیسیم با هم در ارتباط بودیم‌و در بخشی از مسیر تیم‌بازگشت توسط ما که برروی آب پخشان بودیم قابل مشاهده بود.
تیم حمله با سرقدمی آقای عبداللهی و با سرعت بیشتر ابتدا قله پلک دره و سپس قله خاتون بارگاه و در نهایت قله گیزنو را در ساعت ۱۴:۳۰ صعود کرده و با بیسیم دوستانی که بازگشته بودند را در شادباش این‌صعود سهیم‌کردیم. و در نهایت از طریق دره غربی چکاد خاتونبارگاه که یک دره پرشیب اما مناسب فرود بود بسمت جاده و محیطبانی حرکت کردیم. در مسیر استفاده از شن اسکی و خاک نرم دهلیز بدون برف کمک زیادی در فرود راحت تیم داشت و نهایت بهره را از این امکان‌بردیم. قسمت جالب فرود دیدن یک‌گله گراز وحشی حدود ۲۰ تایی بود که با دیدن‌ما با گرد و خاک زیادی که براه انداخته بودند از ما دور شدند.
در زمان‌فرود با تصمیم آقای عبداللهی و اعلام‌توسط بیسیم به آقای بیات تعدادی از دوستان که کنار ماشینها بودند به تهران برگشتند و دو تن از همنوردان در کنار خودرو ها و پشت زنجیر محیط بانی منتظر ارتباط بعدی با تیم‌حمله ماندند و درنهایت ساعت ۱۸ و ادامه دره فرود باشیب ملایم و عبور از رودخانه کوچک کف دره و چند منبع آب سیمانی و باغات محصور شده با فنس به جاده خاکی رسیدیم و با اعلام‌از طریق بیسیم‌دوستان با خودرو دنبال ما آمده و برنامه گیزنو با فراز بر ۴ چکاد اشتر، پلک دره، خاتونبارگاه و گیزنو با موفقیت اجرا شد.
بدون دیدگاه