بولدرینگ(bouldering)
سبک قدرتی سنگنوردی بولدرینگ نام دارد. دیواره های کوتاه تا حداکثر 5 متر که فرد در یک چالش قدرتی هنر خود را به نمایش می گذارد. در این نوع دیواره ها برخلاف سبک سرطناب و سرعتی که با طناب ایمن می شوند برای برقراری ایمنی فقط از تشک مخصوص سنگنوردی (بولدرپد) استفاده می کنند که می بایست ضربه گیری لازم را برای این ارتفاع داشته باشند.این دیواره ها اکثرا با عوارض و شکل و شیب های متفاوت ساخته می شود و با قراردادن حجم های چوبی یا فایبرگلاس در مسیر سنگنوردان آن ها را به چالش میکشد. در رقابت های سبک بولدرینگ برخلاف سبک سرطناب شخص میتواند چندین تلاش را در مدت زمان مشخص(4 یا 5 دقیقه) داشته باشند و امتیاز فرد بر اساس تعداد مسیرهای تاپ شده و تلاشی که برای تاپ ها کرده مشخص می شود.
بلدرینگ در سالن
همانند بولدرینگ در طبیعت، فرد مسیرهای کوتاه و مهارتی را روی دیواره، بالا می‌رود. حد مجاز ارتفاع صعود بولدرینگ سالن معمولاً در حدی است که پایین‌ترین بخش بدن نباید بیشتر از چهار متر از زمین فاصله بگیرد. حمایت با طناب انجام نمی‌شود و صعودکننده روی تشک می‌افتد. در رقابت‌های بولدرینگ، بر خلاف سرطناب، فرد میتواند بیشتر از یک تلاش روی مسیر داشته باشد. امتیاز فرد با شمار مسیرهای کامل شده و شمار تلاش‌های لازم مشخص می‌شود.
درجه‌بندی در بولدرینگ (سنگ کوتاه)
بولدرینگ در واقع به صعود تکه‌های سنگ بزرگ جدا شده از صخره‌ها که ارتفاع آنها زیر ۹متر است اطلاق می‌شود.
